شاه پری رویان
رفتم در میخانه حبیبم
خوردم دو سه پیمانه
من مستم و دیوانه عزیزم
مارا که برد خانه
دلبر عزیز
شوخ با تمی
برخیز و بریز
زان می که جوان سازد
عشقم به تو پردازد
تو اگر عشوه بر خسرو پرویز کنی
همچو فرهاد روم از عقب کوه کنی
تو مگر تو مگر ماه نکو رویانی
تو مگر تو مگر ماه نکو رویانی